De vrouw had een AOV via een intermediair in Rijssen afgesloten en besloot over te stappen naar een nieuwe adviseur. Ze gaf dit in 2016 door aan haar verzekeraar, Klaverblad. Begin 2019 merkt de verzekerde op dat de maandelijkse incassobetalingen nog steeds aan haar voormalige adviseur worden gedaan en deze dus nog steeds de provisie over de afgesloten verzekering ontvangt.

Brief met wijziging

Ze neemt hierover contact op met de serviceprovider en deze bevestigt het stopzetten van de incasso. De vrouw verzoekt via haar nieuwe adviseur om de te veel betaalde beheerskosten aan haar terug te betalen, maar hier komen beide partijen niet uit. Klaverblad zegt de intermediair een brief over de wijziging te hebben gestuurd en vindt dat deze hiernaar had moeten handelen. De klant beargumenteert bovendien dat de tussenpersoon zijn zorgplicht heeft geschonden, omdat deze had moeten opmerken dat ‘het een en andere niet in orde was’.

Bewijs blijft uit

Kifid verwijst naar artikel 3:37 lid 3 Burgerlijk Wetboek waaruit blijkt dat de wijziging pas kan worden doorgevoerd als deze de geadresseerde bereikt. “Tenzij het niet bereiken voor rekening komt van de geadresseerde.” Het is daarmee aan de vrouw om te bewijzen dat de tussenpersoon het bericht over de wijziging heeft ontvangen of dat deze het door eigen toedoen niet heeft ontvangen. Omdat zij dit echter niet kon bewijzen, vindt Kifid dat de adviseur het recht had om de beheerskosten te incasseren.

Geen zorgplichtschending

Ook oordeelt Kifid dat er geen sprake is van een zorgplichtschending, omdat berichten over de indexatie en prolongatie door de verzekeraar onregelmatig worden verstrekt. En er dus van de adviseur niet kan worden verwacht dat hij moet opmerken wanneer hij de berichtgeving niet ontvangt. Het is niet bekend of de nieuwe adviseur ook beheerskosten ontving. De commissie wijst de vordering van de vrouw af, het advies is bindend.