De klant sluit begin 2015 met Ferwerda Adviesgroep een overeenkomst van opdracht voor een hypotheek en aanverwante verzekeringen. In de overeenkomst staat dat de klant maandelijks € 20 gaat betalen voor beheer. Daaronder vallen bij Ferwerda Adviesgroep hulp bij renteverlengingsvoorstellen, vragen over de bestaande hypotheeksituatie, hulp bij bemiddeling extra inlossing en bemiddeling bij uitkering ORV.
Zonder rekening
Op 22 januari 2016 zegt de klant het nazorgabonnement schriftelijk op. De adviseur accepteert de opzegging niet. De klant schrijft in een brief: "Ik wil u erop wijzen dat u wettelijk verplicht bent de in de wet genoemde vormen van beheer en nazorg op u te nemen, zonder deze in rekening te brengen. Ik ga ervan uit dat u mij de diensten blijft leveren welke voortvloeien uit uw Wft zorgplicht."
Niet gratis
De adviseur schrijft op zijn beurt: "Door de Wft zijn wij verplicht uw lening te beheren en u nazorg te geven op deze lening en bijbehorende verzekeringen. De wetgever stelt echter niet dat wij dit gratis moeten doen. Ik neem aan dat u ook niet gratis voor uw werkgever zult werken. Wij kunnen daarom niet aan uw verzoek tot het stopzetten van de maandelijkse incasso van deze beheersvergoeding voldoen. Het staat u wel vrij om de hypothecaire geldlening (..) onder te brengen bij een ander intermediair. In dat geval vervalt onze wettelijke zorgplicht en dus ook ons vergoeding voor de beheerskosten."
Wijzigingen
De zaak komt bij het Kifid. De Geschillencommissie overweegt allereerst dat een adviseur op grond van artikel 4:20 Wft een bepaalde vorm van doorlopende nazorg moet verlenen. Hij moet informeren over wezenlijke wijzigingen in de informatie die bij het eerste advies of de bemiddeling is verstrekt, tenzij de aanbieder deze verplichting op zich neemt. Voor deze werkzaamheden kan de adviseur geen aparte vergoeding in rekening brengen, zegt de Commissie.
Daarnaast geldt dat de adviseur uit hoofde van artikel 7:401 Burgerlijk Wetboek de zorg van een goed opdrachtnemer op zich moet nemen. Ook uit deze ‘open norm’ kunnen verplichtingen voortvloeien, aldus de Commissie, waar door de klant tijdens de looptijd van een financieel product een beroep op kan worden gedaan en waarvoor de adviseur bij het adviseren en bemiddelen reeds zijn beloning heeft ontvangen.
Aanvullend
Daarnaast staat het partijen vrij, zo zegt de Geschillencommissie, om aanvullend overeen te komen dat een adviseur nog méér werkzaamheden uitvoert in het kader van nazorg en dat consument daar aanvullend voor betaalt. Deze vorm van nazorg noemt de Geschillencommissie ‘aanvullende nazorg’. De Commissie vindt echter dat de diensten die Ferwerda opsomt niet allemaal onder die aanvullende nazorg vallen. De onderdelen 'vragen over de bestaande hypotheeksituatie' en 'bemiddeling bij uitkering ORV' behoren tot de gewone wettelijke nazorg.
Niet apart betalen
De stellingen van Ferwerda, dat nazorg tegen betaling een verplicht onderdeel is van zijn dienstverlening en dat de klant die slechts kan opzeggen als tegelijkertijd alle verplichtingen worden overgedragen aan een nieuwe intermediair, kunnen volgens Kifid geen stand houden. "Immers, de werkzaamheden in het kader van advies en bemiddeling zijn al verricht en betaald en brengen, ongeacht wat partijen daarover hebben afgesproken, nog verplichtingen tot het bieden van nazorg voor de Adviseur met zich mee. Voor die werkzaamheden behoeft Consument niet apart te betalen. Voor het overige resteert een overeenkomst van opdracht voor onbepaalde duur voor aanvullende nazorg, die ten aanzien van de duur of wijze van beëindiging geen enkele bepaling kent."
De klant mocht de overeenkomst dus opzeggen en houdt recht op de wettelijke nazorg.
Coen Fledderus geeft in een blog zijn visie op de zaak.
