Elk voor- en najaar staan bedrijven voor de keuze hoe zij hun WGA-risico gaan afdekken: via het publieke bestel of via een particuliere verzekeraar. Een derde optie is dat zij volledig eigenrisicodrager worden. Zij nemen dan zelf de verantwoordelijkheid voor de betaling van WGA-uitkeringen en re-integratiekosten. Daarvoor moet echter wel een garantie worden overlegd aan de Belastingdienst; op het moment dat een bedrijf de uitkeringen niet meer kan betalen door faillissement, moet een financiële instelling de uitkeringsverplichting overnemen.
Liberty Mutual Surety is een van de weinige verzekeraars die zo’n WGA-garantie afgeeft. Senior Relationship Manager Marc Vader legt uit welke twee eigenschappen deze bankgarantie voor het eigenrisicodragerschap zo specifiek maken: “Hij heeft geen looptijd en geen maximum risicobedrag, terwijl dat in onze traditionele business wel altijd zo is.”
Het was in 2012 voor Liberty Mutual (toen nog Nationale Borg) reden om dit ‘gat in de markt’ nader te verkennen. “Wij hebben toen met de grootste herverzekeraar ter wereld, Munich Re, gekeken naar de mogelijkheden om dit risico af te dekken.” Kariem Eliasar, Commercieel Directeur Garanties Nederland, voegt toe: “Wij kijken altijd naar kansen in de markt. De WGA-garantie is ontstaan vanuit onze reguliere business, gevoed door wetgeving. Voor heel veel andere partijen is het moeilijk om het risico in te schatten. In de praktijk zien we dat banken deze risico’s niet in de boeken willen hebben.”
Langere termijn
In het hybride WGA-stelsel dat Nederland kent, levert Liberty Mutual een van de financieringsoplossingen. “Wij zijn een onderdeeltje van die puzzel,” zegt Vader, “en dat kan voor veel grote werkgevers, met een loonsom van minimaal 10 miljoen, financieel aantrekkelijk zijn. Dat zien wij ook terug aan onze snelgroeiende portefeuille.” Daarin zitten veel klanten in arbeidsintensieve sectoren als onderwijs, zorg en retail, maar ook veel beursgenoteerde ondernemingen. Geen enkele sector wordt uitgesloten. Het is volgens Eliasar een strategische keuze van een onderneming om te kiezen hoe zij het WGA-risico afdekken, welke kosten ze daarmee willen maken, en hoe ze het inrichten. “Als je dat eigenrisicodragerschap helemaal naar jezelf toetrekt, dan ga je ook anders om met je verantwoordelijkheid naar je personeel, qua ziekte en herstel.
Ervaringen met private WGA laten een sneller herstel en kortere arbeidsongeschiktheid van werknemers zien. Een van de voordelen van het eigenrisicodragerschap is dat een werkgevers beter de regie behoudt en daardoor bijvoorbeeld een snellere herkeuring kan aanvragen bij het UWV, weet Vader. “Kijk je naar onze constructie, dan ligt de financiële prikkel heel erg bij die grote werkgever. Die zal er altijd alles aan doen om uitval te voorkomen. Je betaalt als werkgever immers zelf de kosten zodra je werknemer de WGA instroomt. Organisaties gaan er dus echt mee aan de slag om zo weinig mogelijk WGA-instromers te krijgen.”
Een eigenrisicodragersoplossing kan zomaar 10 tot 20 procent van de premie zijn ten opzichte van een traditionele verzekeringsoplossing, maar Vader onderstreept dat het hier zeker niet alleen om financieel gewin draait. “Je moet ook kijken naar duurzame inzetbaarheid, en of die zieke werknemer later de WIA (Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen) in moet en ook echt arbeidsongeschikt wordt. Want wat ga je dan met die werknemer doen? Je moet niet alleen op korte termijn geld willen verdienen, maar ook naar de langere termijn kijken.”
Eindstation
De broker is voor Liberty Mutual het distributiekanaal bij uitstek als het gaat om de WGA-business, zegt Eliasar. “Er komt best wat bij kijken en de broker helpt de keuze bepalen die het beste past bij een onderneming. Wij hebben een flinke portefeuille met brokers die alleen op dit vlak advies geven.” Hij ziet ook steeds meer kleine gespecialiseerde brokers van nieuwe organisaties die zich specifiek richten op het eigenrisicodragerschap. “Het is een trend. Zij geloven echt in die oplossing en adviseren hun klanten hoe zij dit het beste inrichten binnen hun organisaties. De garanties regelen wij, maar omdat het zo strategisch is, bewijzen brokers telkens hun toegevoegde waarde met ondersteunend advies.”
De toename van gespecialiseerde brokers hangt samen met de groeiende populariteit van het eigenrisicodragerschap. Het UWV berekent fors stijgende premies en de vraag is nog maar welke invloed COVID daar de komende tijd op heeft. En bij traditionele verzekeringen betaalt de klant in grote lijnen de schades altijd terug in de premies. Steeds meer bedrijven kiezen daarom voor de eigenrisico-oplossing, zeker nu tussenpersonen die vaker en beter over het voetlicht brengen bij hun klanten. “Voor ons is het een sterk groeiende portefeuille,” zegt Eliasar. “Banken duiken er niet in, dus wij hebben weinig concurrentie op dit vlak.”
En wat daarbij opvallend is, stelt Vader vast, is dat de klanten blijven. “Als zij eenmaal voor deze oplossing hebben gekozen, dan is het een soort eindstation. Bedrijven zitten bij aanvang in het publieke bestel. Alternatief is dan vaak de keuze voor een verzekerde oplossing. En vervolgens - zodra zij genoeg vertrouwen hebben in hun eigen WGA-lasten - voor onze oplossing, het zuivere eigenrisicodragerschap WGA. Zonder het vangnet van een verzekeraar dus. Belangrijk aspect hierbij is dat klanten die kiezen voor het eigenrisicodragerschap WGA bij ons, beginnen met een schone lei zonder schadelasten. En zij hebben de eerste twee jaar geen WGA-kosten. Hebben zij die stap eenmaal genomen, dan blijven ze ook bij het eigenrisicodragerschap. We zien geen enkel verloop, klanten weten dat ze de juiste keuze hebben gemaakt.”
Dit artikel is gesponsord door Liberty Mutual Surety.