In die column (‘Om je dood te schamen’) zet Oosterbaan vraagtekens bij de mentaliteit van Ardanta, zoals die zou blijken uit de wijze waarop de uitkering uit de natura-verzekering werd vastgesteld.  “Deze verzekeraar presteert het om in het kader van een overlijden de discussie aan te gaan of een uitvaart nu een begrafenis is of ook een crematie kan zijn”, aldus de columnist.

50 jaar geleden beloofde uitvaartdiensten

“De interpretatie van wat er nu wel of niet onder een dekkingsomschrijving valt van een polis die vele decennia geleden werd afgesloten, is niet altijd eenvoudig. Wij kennen onze verantwoordelijkheid om het klantbelang voorop te stellen en realiseren ons dat het zeer ongewenst is om nabestaanden op te zadelen met onverkwikkelijke discussies over het niet volledig vergoeden van uitvaartkosten. Tegelijk zoeken we ook een balans: wat is in de realiteit van 2018 een zorgvuldige invulling van de omschrijving van uitvaartdiensten zoals dit 50 jaar geleden aan verzekerden is beloofd?”, schrijft Horst in een reactie.

Crematie in plaats van begrafenis

“Die afweging leidt ertoe dat er bij de vaststelling van de uitkering een verrekening plaatsvindt: als nabestaanden bepaalde diensten niet afnemen, dan kan een daarmee corresponderend bedrag door nabestaanden gebruikt worden voor diensten van de uitvaartverzorger die niet op de polis vermeld worden. Als er bijvoorbeeld gekozen wordt voor een crematie in plaats van een begrafenis, dan worden de crematiekosten vergoed. Dat was ook in het onderhavige geval overigens geen punt van discussie”, aldus de Ardanta-directeur.

Bewuste keus maken

Hij vervolgt: “Er wordt dus zoveel mogelijk aansluiting gezocht bij de oorspronkelijk omschreven en verzekerde diensten. De kans blijft daarbij bestaan dat niet alle uitvaartkosten ongelimiteerd worden vergoed. Dat is de reden dat wij bij onze klanten regelmatig aandacht vragen om een bewuste keus te maken: komt hun uitvaartverzekering nog overeen met hun wensen? Het is ons veel waard om een mogelijke discussie over de uitleg van de uitvaartpolis zoveel mogelijk te beslechten voordat het hiervoor te laat is!”

“Tot slot: inderdaad, in het incidentele geval dat wij er met een klant niet uitkomen, hebben wij diverse momenten tijdens de Kifid-procedure om ons besluit te herzien”, besluit Horst. “In dit specifieke geval hebben wij die kansen niet goed benut. Daar trekken we lering uit.”