De klant sluit in 1987 via de lokale Rabobank Rabo Pensioen Plan-Koopsom bij Interpolis. In juli 2018 expireert de polis; die levert € 33.198,11 op. In januari 2019 vraagt Interpolis de man, die inmiddels in Canada woont, wat er met de uitkering moet gebeuren. Hij benadert zijn adviseur en die zegt: neem maar contact op met Interpolis. Dat doet hij drie keer in de zomer van vorig jaar, maar Interpolis speelt de adviseur de bal weer toe. Die krijgt ondertussen ook weer een telefoontje van de verzekerde. De adviseur gaat dan toch aan de slag en vraagt gegevens op, die hij doorstuurt aan de verzekeraar.
Overboekingen mislukt
Maar in oktober is er nog geen uitkering en de man trekt weer aan de bel bij zijn adviseur. Die vraagt om opheldering bij Interpolis, waaruit blijkt dat nog niet voldaan aan alle voorwaarden voor overboeking van de uitkering is voldaan.
Uiteindelijk komen eind oktober de ontbrekende gegevens binnen. Toch vindt er geen bijschrijving plaats op de bankrekening van de klant. Wat blijkt drie weken later: het bedrag is na overmaking retour gekomen. Op 5 december doet Interpolis een nieuwe poging, maar naam en rekeningnummer komen niet overeen. De uitkering belandt daardoor weer in Tilburg. De klant schakelt een deurwaarder in om zijn geld alsnog te krijgen. Pas op 3 januari staat het bedrag op de rekening, inclusief een bedrag aan wettelijke rente.
Adviseur geen vertegenwoordiger verzekeraar
De klant vraagt bij Kifid vergoeding van de incassokosten van ruim € 3.000 en de wettelijke rente vanaf 10 juli 2018. Het geld had veel eerder betaald moeten zijn en de verzekeraar is verantwoordelijk voor de handelingen van de adviseur. Het valt de verzekerde niet aan te rekenen dat het bedrag meerdere malen is teruggestort, zo luidt de klacht.
Maar de geschillencommissie vindt dat de incassokosten voor rekening van de verzekerde zijn. Hij heeft ten eerste onvoldoende onderbouwd dat zijn adviseur is opgetreden als vertegenwoordiger van Interpolis. "Zeker gelet op het feit dat de vaste lijn in de uitspraken van de geschillencommissie is dat een tussenpersoon moet worden aangemerkt als een hulppersoon van consument."
Enige vertraging
Verder is het betalingsverzuim van de verzekeraar pas ontstaan op 21 oktober, oordeelt Kifid. "Hoewel het verzekeraar niet siert dat hij niet heeft gereageerd op de e-mails van 22 en 29 juli en 11 augustus 2019 van consument waardoor er enige vertraging is ontstaan, is dit op zichzelf niet voldoende dat Verzekeraar eerder dan 21 oktober 2019 in verzuim zou zijn. Zeker niet nu uit het dossier blijkt dat consument zelf pas eerst op 22 juli 2019 contact opneemt met tussenpersoon en verzekeraar over de uitkering, terwijl verzekeraar in ieder geval al op 2 januari 2019 per brief aan consument heeft gevraagd wat hij met de uitkering wil doen." De bewijsstukken zijn pas eind oktober ontvangen. "Dat die bewijsstukken niet eerder zijn opgevraagd bij consument door tussenpersoon, valt verzekeraar niet toe te rekenen."
Geen onwil
De buitengerechtelijke kosten worden niet vergoed omdat steeds duidelijk was dat Interpolis de uitkering zou overmaken. De man woont in Canada. "Met die wetenschap had consument kunnen verwachten dat het nog steeds niet ontvangen van de uitkering in december 2019 niets te maken had met onwil vanuit verzekeraar, maar met betalingsproblemen naar het buitenland." Een deurwaarder inschakelen was daarom niet redelijkerwijs noodzakelijk, vindt Kifid.
Interpolis moet nog wel de wettelijke rente betalen over de periode van 5 december 2019 tot 3 januari 2020. Dat de uitkering van die datum niet is geslaagd, valt de verzekeraar wel te verwijten, is het oordeel: "Verzekeraar heeft onvoldoende gemotiveerd onderbouwd dat hem hierin geen verwijt treft."
