De man claimde voor de waterschade een bedrag van ruim twaalfduizend euro. De expert die werd ingeschakeld kwam uit op iets meer dan de helft: 6.625 euro. Na ontvangst van het expertiserapport betaalde het volmachtbedrijf 50 procent van het schadebedrag uit als voorschot. De andere helft zou de verzekerde krijgen na het insturen van de herstelnota, als bewijs dat hij voldaan had aan zijn herstelplicht.

Digitale eigenschappen

De posten op de nota die de verzekerde instuurde, kwamen exact overeen met de schadevaststelling van de expert. Bovendien stond er geen wettelijk verplicht volgnummer op de factuur van het bedrijf. Het ingeschakelde onderzoeksbureau stelde vast dat het genoemde bedrijf geen factuur had gemaakt. De digitale eigenschappen van het digitaal ingestuurde documenten wezen volgens de onderzoekers in de richting van de consument. De man weigerde een inspectie in zijn huis. Een confrontatie kon daarom niet plaatsvinden.

Royeren

Vivat besloot daarop de polis te royeren, het eerder betaalde schadebedrag terug te vorderen en de interne en externe onderzoekskosten op de man te verhalen. Voor Kifid stelde de consument uit onwetendheid te hebben gehandeld.

“Anders dan werd bedoeld, ging Consument ervan uit dat op de nota de uit te voeren werkzaamheden moesten worden weergegeven zodat uitkering kon worden gedaan en het herstel vervolgens kon worden uitgevoerd. Hij heeft daarom zelf een herstelnota opgesteld met de gegevens van het bedrijf dat het herstel zou uitvoeren en de schadebegroting die die expert had opgesteld. Dit bleek niet de bedoeling te zijn”, staat in het verslag van de geschillencommissie.

Authentiek

Hij had naar eigen zeggen geen intenties om de verzekeraar te misleiden. Dat zou vooral blijken uit het feit dat hij geen moeite had gedaan om de factuur authentiek te doen lijken. De afspraak met de onderzoekers had hij afgezegd omdat het niet voor hem duidelijk was waarom de herstelkosten nog eens beoordeeld moesten worden.

Misleiding

Kifid veegde de vloer aan met het verweer van de consument. Misleiding staat voor de geschillencommissie vast. “Op de zitting heeft hij […] verklaard dat dat hij het volledige bedrag van de herstelkosten wenste te ontvangen, ongeacht het herstel van de schade. Deze verklaring is niet te rijmen met zijn stelling dat hij niet de bedoeling had Verzekeraar te misleiden.”

Interne onderzoekskosten

De consequenties, het royement, de opname in de externe verwijzingsregisters, het verhalen van de onderzoekskosten en het terugvorderen van het eerder betaalde bedrag, zijn volgens Kifid daarom allemaal terecht. Alleen de interne onderzoekskosten van 532 euro werden volgens de geschillencommissie onvoldoende onderbouwd en werden daarom geschrapt. De uitspraak is overigens niet bindend.